قبلا شعر هم می گفتم ولی جدیدا فقط می خونم. برام شعر عاشقانه یا حماسی فرقی نمی کنه. حتی شعر داستانی هم اگه جالب باشه می خونم و لذت می برم. اگه خیلی لذت ببرم شعر هم حفظ می کنم. کتاب متاب علاقه قدیمی منه که همچنان تا بتونم ادامه اش می دم. بیشتر با کتاب انس دارم تا با این فضاهای مجازی. توی دانشگاه نوشته های انتقادی زیادی می نوشتم و الان هم که باز در فضاهای دیگر مجازی!!! گاها مطالبی که شاید نیشتری به مسئولین داشته باشه می زنم گرچه این نیشترها هیچ اثری نداره. جوالدوز و تَمَنه هم دیگه کارگر نیست. «درباره من» هم مثل «درباره الی» شد که آخرش هم حتی اسم اصلی «الی» را نفهمیدیم.