مقدمات عید نوروز(1)

دلبر جمله ای از نادر را به خاطرم آورد که می گفت: «با جامه ی نو، چارق نو نپوش، کمال غصه می آورد.»

عید امسال می خواهم با کمک دلبر، قدری متفاوت باشیم. مثلا می خواهم عکسی دو نفری بگیرم و توی خانه مان بزنم. سال ها می گذرد و هر سال یک عکس دونفری روی دیوار خانه ما کوبیده می شود. تا سال های زندگیمان را فراموش نکنیم. تا پیر شدنمان را مدام ببینیم و یادمان نرود که هر سال داریم به سال های آخر نزدیک تر می شویم.

امسال حتما به دفتر زندگیمان که تلخی ها و خوشی های زندگی را هر دویمان داخلش می نویسیم مسلما صفحه ای هم برای عیدمان اختصاص بدهیم. امسال می شود یک دعای خاص مثل ندبه را نشان کنیم و سعی کنیم در طول سال به یک دعای خاص زیاد برویم. یاس سفید هم نماد حضرت زهراست که باید توی سفره هفت سینمان باشد. حافظ هم مثل قرآن باید «حای» سفره هفت سینمان باشد. امسال حتما یک قلک بگیریم و سکه های عیدمان را داخل آن بریزیم و بگذاریم برای سال بعد. البته نه مثل قلکی که یک روز شکستیم تا ...

برای عیدی بچه مان هم چیزی بخریم. کودکی که هنوز نیست و مشخص نیست که کی خواهد آمد؟ اما نبوده دوستش داریم. مثلا برایش مداد و پاک کن بخریم. بگذار اولین هدیه هایی که برای کودکمان می خریم فرهنگی باشد. عید امسال نذری بکنیم که در صورت برآورده شدن مثلا 20 کتاب «نامه های کوتاه به همسرم» را به دوستانمان هدیه کنیم. گرچه خودمان سنی نداریم ولی به بچه ها هدیه کوچکی بدهیم، ترجیحا کوچک و دوست داشتنی.

راستی حتما یادمان باشد که ابتدای امسال دستاوردهای سال قبلمان را در دفترمان بنویسیم. چشم اندازها و مقصدی که سال بعد باید به آن رسیده باشیم را هم تعیین کنیم. البته این چشم انداز و مقصد نباید صرفا مادی باشد. می تواند مربوط به مسائل اعتقادی، خانوادگی، فرزند و ... و حتی مادی باشد.

می توانیم امسال برای عید یک موجود زنده به خانه یمان اضافه کنیم و گل و گلدانی به عنوان اولین سال زندگیمان توی خانه بیاوریم.

می شود خانه را هم کمی متفاوت تر کرد. زیباتر ولی در عین کم خرجی. همگام با سیاست اقتصاد مقاومتی کشور. البته نباید طرح هایم را لو بدهم. اگر عملی بشود که چشم های خیلی ها خیره می شود. ابداعی ساده که خیلی هم هزینه نداشته باشد. یکی گیل گیلی های رزمان است، دیگر شیشه های رنگی و آخری هم رنگ روغن.