مقدمات عید نوروز(1)

دلبر جمله ای از نادر را به خاطرم آورد که می گفت: «با جامه ی نو، چارق نو نپوش، کمال غصه می آورد.»

عید امسال می خواهم با کمک دلبر، قدری متفاوت باشیم. مثلا می خواهم عکسی دو نفری بگیرم و توی خانه مان بزنم. سال ها می گذرد و هر سال یک عکس دونفری روی دیوار خانه ما کوبیده می شود. تا سال های زندگیمان را فراموش نکنیم. تا پیر شدنمان را مدام ببینیم و یادمان نرود که هر سال داریم به سال های آخر نزدیک تر می شویم.

جیب مبارک، سایز تغییرمان را تعیین می کند.

هنوز روز اول بلاگمه و دوست دارم همین طوری مدام توش مطلب بذارم. یادش بخیر روزای اول سال تحصیلی توی مدرسه. چقدر ذوق داشتیم برای دفتر و مدادای نوی که داشتیم. چقدر صفحه های اول دفترامون تمیز و قشنگ می نوشتیم. الان چی؟ الان چقدر دفتر و مدادای زندگیمون نو میشن؟ داره عید میرسه و همه خونه تکونی می کنن. همه باز مثل بلاگ من که تازه و سرحاله، میرن لباس نو می خرن.