آقایان دائم الجلسه

خیلی از مسئولین در نوروز هم دائم الجلسه هستند. گرچه همه مردم و مخصوصا مسئولین تعطیل هستند، ولی جلسه بودنشان تعطیل نیست. این ها کسانی هستند که برای آسایش من و شمای نیازمند جلسه پشت جلسه می گذارند. مثل سیگاری که با سیگار قبلی روشن می شود. یکی از دستاوردهای تکنولوژی این است که آقایان در حال رانندگی، در حال تناول غذا، در حال نوشیدن قهوه صبحگاهی هم در حال جلسه هستند. تکنولوژی روز قابلیتی را برای این انسان های خدوم به وجود آورده است که آن ها حتی در مستراح هم در جلسه هستند. ریشه مستراح به قول استادمان از «راح» می آید و به معنای «مکان راحت شدن و استراحت کردن» است. اما چرا این جلسات دست از سر آقایان بر نمی دارد و حتی در مکان استراحت و راحت شدن هم بیخ ریششان است؟

دست پشت دست تقاضا می کنند، چشم پشت چشم انتظار می کشند، دل پشت دل خالی می شود ولی جلسات این قوم به پایان نمی رسد. اگر مشکلات مردم را بشماری به عدد انگشتان دست نمی رسد ولی اگر هزار هزارتا جلسه بگذاری باز هم کم است. دوستانی که کارشان جلسه است. زندگیشان جلسه است. حقوق آخر ماهشان به تعداد جلساتشان است. قصه ماهی  و آب است. زندگی برای ماهی مثل آب است و برای آن ها مثل جلسه.

خدایا این جلسات را از آن ها نگیر، روز و شبشان را در جلسات بیامیز. شب اول قبر جلسات را بالای سرشان بیاور، با جلسات محشورشان کن، آمین
پی مصلحت مجلس آراستند / نشستند و گفتند و برخواستند